اگر هنوز امیدوارید که روزی اینترنت ایران آزاد و بیفیلتر شود، باید گفت کلاهتان پسِ معرکه است.
تاریخ نشان داده که هر بار که مردم انتظار گشایش در فضای دیجیتال داشتهاند، در عوض با درهای بستهتری روبهرو شدهاند.
هفتهی گذشته، جلسهای برای بررسی رفع فیلترینگ از تلگرام، یوتیوب و اینستاگرام برگزار شد — اما نتیجه؟ مخالفت قاطع با رفع محدودیتها.
در همان حال، اپراتورها درخواست افزایش ۷۵ درصدی تعرفه اینترنت را دادهاند.
یعنی نهتنها دسترسی آزادتر نمیشود، بلکه همان دسترسی محدود هم گرانتر خواهد شد.
ما امروز پول اینترنت آزاد میدهیم، اما فیلترنت گرانتر و بیکیفیتتر تحویل میگیریم.
قطعیهای مداوم، سرعت ناپایدار، بستههای گران و پشتیبانی ضعیف، تصویری روشن از جایی است که نامش «زیرساخت ارتباطی» است ولی بیشتر به «دیوار بزرگ فیلترینگ» شباهت دارد.
آینده؟
شاید دیگر نتوان مردم را از اینترنت کاملاً جدا کرد، چون جهان دیجیتال مثل هوا در همهجا جاری است.
اما امید به بهبود در چنین ساختار و ایدئولوژیای، توهمی بیش نیست.
هر چه پیشتر میرویم، دسترسی سختتر، کیفیت پایینتر و هزینه بالاتر میشود.
و این یعنی مسیر توسعه، خلاقیت و عدالت دیجیتال روزبهروز بستهتر خواهد شد.
در جهانی که ارتباط آزاد، سوختِ رشد است، ما با سیاستهایی پیش میرویم که هر روز شعلهی این رشد را کمنورتر میکند.
تا وقتی نگاه تصمیمگیران به اینترنت، «ابزار کنترل» باشد نه «بستر پیشرفت»، هرگونه امید به بهبود، فقط شوخی تلخی است در میانهی فیلترنت گرانتر.